bakit????

Masaya na ako eh. Bakit kailangan pang mangyari yun. Masaya ako para sa iyo pero bakit parang nakalimutan mo nang ganun din ang nararamdaman ko para sa kanya. Feeling mo ba mas matindi ang nararamdaman mo para sa kanya? Na nagbibiro lang ako nung sinabi ko sayong gusto ko siya? Okey lang naman sa aking makinig sa mga kuwento mo tungkol sa kanya. Nagiging masaya naman ako para sa iyo. Pero bakit tuwing nagkukuwento ka, feeling ko kinalimutan mong may pagtingin rin ako para sa kanya. Nalulungkot kasi ako minsan dahil sa mga kuwento mo.

Ayan, nakinig na naman ako sa kuwento mo. At ang kuwento mong ito ang pinakanakapagpalungkot sa akin. Masaya na ako mula noong Biyernes eh. Pero tatlong araw pa lamang ang nakalipas, napapawi na ang saya. Masaya ka sa nangyari pero ako hindi. Bakit ba tuwing sumasaya ako dahil kinausap niya ako, bigla mo na lang sasabihing gumimik kayo, na nagkasama kayo ng matagal, na sabay kayong umuwi. Nalungkot ako dahil sa mga kuwento mo. Sobrang nalungkot ako kaya hanggang pag-uwi, iniisip ko pa rin ang mga nangyari.

Sana hindi mo na lang sinabi. Pero oo nga pala, ako nga pala yung pumipilit sa iyong magkuwento. Masaya naman ako kasi bukas ang loob mo sa akin. At least alam ko ang mga nangyayari sa inyong dalawa. Sa totoo lang, di naman ako nagagalit o nagtatampo sa iyo. Sino ba naman ako para magalit. Hindi mo naman kasalanan kung mas malapit siya sa iyo kaysa sa akin. Hindi ako sa iyo naiinis, naiinis ako kasi wala akong laban sa iyo. Wala akong kakayahang pantayan ka. Hindi ko lang siguro matanggap na hindi ko pa man nabubunot ang espada ko, talo na ako. Hindi ko lang matanggap ang pagkatalo...

Alam mo ba, kahit na alam kong panalo ka na, patuloy pa rin akong umaasa. Kashit na maging kaibigan ko lang siya. Basata madalas ko lang siyang makausap okey na sa akin. Mababaw lang naman ang kaligayahan ko eh. Sana kapag nakuha mo na siya nang lubusan, huwag mo siyang ipagkait sa akin. Gusto ko lang maman siyang makita at makausap. Yun lang, parang lumilipad na ako sa langit.

Libre naman ang mangarap, sasagarin ko na.....

masaya ako....

Masaya ako noong nakaraang Sabado. May kasiyahan kasi ang aming organisasyon at muli ko ring nakita ang isang matalik na kaibigan. Nakakalungkot nga lang kasi di kami gaanong nakapag-usap, umalis kasi siya kaagad. Ang laki ng ipinagbago niya, tumaba kasi siya. Ganun ba talaga kapag nagtrabaho ka na?

Ayun, masaya rin ako kasi malaya na naman akong tumitig kay *****. Masaya ako sobra. Kahit na di niya ako kinausap okey lang. Oo nga pala, kinausap niya ako noong Biyernes. Magkatabi kami sa mahabang upuan. Di ako nagsasalita kasi may ginagawa ako. Tapos bigla niya akong kinausap. Sabi niya "ang sipag mo naman. lagi na lang kita nakikitang nag-aaral." Nginitian ko lang siya pero hindi ko siya magawang tingnan, nahihiya ako. Tapos sabi niya "Malungkot ka ba?" Tumango ako, sabi ko minsan. Nagawa ko nang tumingin sa kanya pero sandali lang kasi nahiya ulit ako. Sabi niya "Mukha ka kasi laging malungkot." Hindi ko malaman kung bakit sumaya ako dahil dun. Nakakatuwang isipin na tinanong niya ako kung malungkot ba ako. Sobrang saya ko talaga nung umuwi ako.

Hanggang ngayon masaya pa rin ako. Sana hindi na matapos ito.